.png)
فعاليت
راديو در ايران با افتتاح نخستين فرستنده‌های
بی سيم در تهران آغاز شد نخستين فرستنده
بی سيم موج بلند تهران با قدرت ۲۰
كيلووات
و طول دكل ۱۲۰
متر
، در ساعت ۳
بعدازظهر
روز ششم ارديبهشت ماه سال ۱۳۰۵
شروع
به كار كرد .
يك
سال پيش از تأسيس اين فرستنده ، «
مدرسه
بيسيم قشون كل »
در
وزارت جنگ ، برای تعليم نيروی انسانی مورد
نياز و تجهيز ايستگاه گشوده شده بود .
با
گسترش فعاليت‌ها و فراهم آمدن مقدمات
ايجاد فرستنده‌های موج كوتاه ، گروهی از
كاركنان اين ايستگاه بی سيم نيز برای
آموزش‌های تخصصی به فرانسه رفتند و از
نزديك با قدرت و ويژگی های راديو آشنا
شدند . وجود
اين زمينه‌ها و نيز راديوهايی كه از
كشورهای ديگر برنامه‌هايی به زبان فارسی
پخش می كردند باعث شد انديشه‌ی ايجاد
راديو در ايران به تدريح قوت گيرد.
به دنبال تصويب اساسنامه‌ی سازمان پرورش افكار در پانزدهم دی ماه ۱۳۱۷ شمسی ، كميسيون راديو در بهمن ماه ۱۳۱۷ ساخت دو دستگاه فرستنده موج كوتاه به قدرت ۲ و ۲۰ كيلو وات را به كمپانی «استاندارد » انگلستان واگذار كرد .
همزمان با سفارش خريد دو دستگاه فرستنده موج كوتاه ، وزارت پست و تلگراف دستور داد تا ساختمان مخصوصی برای استوديوی راديو تهران كه ضمنا مركز مخابرات تلگرافی و تلفنی بی سيم نيز باشد در مركز پايتخت ساخته شود.
كار نصب و راه‌اندازی فرستنده در اواخر سال ۱۳۱۸ صورت گرفت . پس از نصب دستگاه فرستنده و آماده سازی يك استوديوی موقت در عمارت بی سيم ، سرانجام راديو تهران در چهارم ارديبهشت ماه ۱۳۱۹ افتتاح شد. در آغاز كار ، از اخبار و گزارش و مطالب جدی در راديو خبری نبود ، در اين دوران بيشتر موسيقی و گاه ترانه پخش می شد و گهگاهی نيز چند نكته ادبی يا انتقادی از راديو به گوش می رسيد .
راديو در ابتدا به عنوان ابزاری كه موسيقی پخش می كند ، در ذهن جامعه‌ِی ايرانی شكل گرفت . نگاهی به فهرست برنامه های راديو در آغاز كار آن نشان می دهد كه موسيقی بخش عمده‌ای از كنداكتور راديو را به خود اختصاص می داد و اخبار و گفتار در اولويت‌های بعدی جای داشتند . گفتارها شامل تاريخ و جغرافيای ايران ، كشاروزی ، خانه‌داری ، مسائل بهداشتی و مانند آنها بود.
يكی از معروف‌ترين برنامه‌های راديودر آن سال‌ها « افسانه‌های هزار و يك شب » بود . برنامه هايی از اين دست با استقبال زيادی روبرو می شد و بعدها با ورود هنرمندان نخبه‌ای به راديو ، پای اين رسانه بيش از پيش به خانه‌های مردم باز شد ، به‌طوری كه گاه در هنگام اجرای برنامه‌های پرطرفدار ، خيابان‌های تهران خلوت می شد . يكی از اين برنامه‌های معروف راديو در اين دوران برنامه « صبح جمعه با شما » بود كه تا به امروز نيز ادامه دارد . در آن زمان اين برنامه به صورت اجرای نمايش‌های آزاد و ترانه‌های كمدی در خود راديو اجرا می شد . در سال ۱۳۳۶ با راه‌اندازی ايستگاه ۱۰۰ كيلوواتی ، راديوی ملی ايران با عنوان « راديو ايران » شروع به‌كار كرد و فرستنده قديمی مأمور پخش برنامه‌های جداگانه‌ای شد كه « راديو تهران » نام گرفت .
به دنبال تصويب اساسنامه‌ی سازمان پرورش افكار در پانزدهم دی ماه ۱۳۱۷ شمسی ، كميسيون راديو در بهمن ماه ۱۳۱۷ ساخت دو دستگاه فرستنده موج كوتاه به قدرت ۲ و ۲۰ كيلو وات را به كمپانی «استاندارد » انگلستان واگذار كرد .
همزمان با سفارش خريد دو دستگاه فرستنده موج كوتاه ، وزارت پست و تلگراف دستور داد تا ساختمان مخصوصی برای استوديوی راديو تهران كه ضمنا مركز مخابرات تلگرافی و تلفنی بی سيم نيز باشد در مركز پايتخت ساخته شود.
كار نصب و راه‌اندازی فرستنده در اواخر سال ۱۳۱۸ صورت گرفت . پس از نصب دستگاه فرستنده و آماده سازی يك استوديوی موقت در عمارت بی سيم ، سرانجام راديو تهران در چهارم ارديبهشت ماه ۱۳۱۹ افتتاح شد. در آغاز كار ، از اخبار و گزارش و مطالب جدی در راديو خبری نبود ، در اين دوران بيشتر موسيقی و گاه ترانه پخش می شد و گهگاهی نيز چند نكته ادبی يا انتقادی از راديو به گوش می رسيد .
راديو در ابتدا به عنوان ابزاری كه موسيقی پخش می كند ، در ذهن جامعه‌ِی ايرانی شكل گرفت . نگاهی به فهرست برنامه های راديو در آغاز كار آن نشان می دهد كه موسيقی بخش عمده‌ای از كنداكتور راديو را به خود اختصاص می داد و اخبار و گفتار در اولويت‌های بعدی جای داشتند . گفتارها شامل تاريخ و جغرافيای ايران ، كشاروزی ، خانه‌داری ، مسائل بهداشتی و مانند آنها بود.
يكی از معروف‌ترين برنامه‌های راديودر آن سال‌ها « افسانه‌های هزار و يك شب » بود . برنامه هايی از اين دست با استقبال زيادی روبرو می شد و بعدها با ورود هنرمندان نخبه‌ای به راديو ، پای اين رسانه بيش از پيش به خانه‌های مردم باز شد ، به‌طوری كه گاه در هنگام اجرای برنامه‌های پرطرفدار ، خيابان‌های تهران خلوت می شد . يكی از اين برنامه‌های معروف راديو در اين دوران برنامه « صبح جمعه با شما » بود كه تا به امروز نيز ادامه دارد . در آن زمان اين برنامه به صورت اجرای نمايش‌های آزاد و ترانه‌های كمدی در خود راديو اجرا می شد . در سال ۱۳۳۶ با راه‌اندازی ايستگاه ۱۰۰ كيلوواتی ، راديوی ملی ايران با عنوان « راديو ايران » شروع به‌كار كرد و فرستنده قديمی مأمور پخش برنامه‌های جداگانه‌ای شد كه « راديو تهران » نام گرفت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر