آيين مهر پرستی در ايران باستان

ملت ايران يكی از محدود ملتهايی می باشند كه از قديم الايام دارای آيين يكتا پرستی بوده اگر تاريخ قوم های جهان باستان را ورق بزنيم برای ما ثابت می شود كه تنها ملت ايران و قوم يهود می باشند كه در قديم آيين يكتا پرستی در ميان آنان رواج داشته است و بقيه ی ملت های باستانی در آيين بت پرستی غوطه ور گرديده بودند و خدايان زيادی را پرستش می كردند و بعضی از اين ملت ها مانند مصر و روم قديم اضافه بر بتها ی متعدد پادشاهان و امپراطوران خود را به عنوان خدا می پرستيدند و حتی در مصر بعضی از حيوانات مانند گاو و گربه را پرستش می كردند در زمان تسلط كمبوجيه پادشاه پارس بر مصر گاو مقدس مصريان را كه نامش آپيس بود وآن را به عنوان خدا پرستش می كردند كه كمبوجيه در حال خشم اين گاو را كشت كه اين موضوع ناراحتی و شورش مصريان را به همراه داشت ولی در زمان داريوش اول آزادی يافته اند كه گاو را پيدا كنند و او را بپرستند و در حال حاضر اين آيين گاوپرستی در بعضی جاهای هندوستان رواج دارد . ملت مصر باستان پادشاهان را فرعون ناميده اند ( فرعون يعنی پسر خدا ) و فرعونها را مانند خدا می پرستيدند وهمين طور امپراطوران روم خود را خدا ناميده اند وملتهای ديگر مانند يونان و لوديه كه همان تركيه كنونی می با شد و بابل كه عراق كنونی می با شد خدايان متعددی را پرستش می كردند ولی تنها ملت يكتا پرست ايرانيان ويهوديان بوده اند كه هم ريشه تاريخی با هم دارند وهم ريشه ی مذهب . و آيين مهر پرستی در ايران باستان رواج كامل داشته است و تا زمان ظهور زرتشت و حضرت بودا دو ملت ايران وهندوستان دارای يك آيين بودند و آن آيين مهرپرستی بود ولي با ظهور زرتشت در ايران و ظهور بودا در هندوستان آيين مهر پرستی در ميان اين ملتها كم رنگ گرديد ولی تا اواخر اشكانيان در بيشتر جاهای ايران مخصوصا در لرستان وكردستان رواج داشت اما در زمان ساسانيان از اعتبار افتاد و با ظهور اسلام به كلی فراموش گرديد . آيين مهرپرستی يك خدا را پرستش می كردند به نام ميترا و يا ميثرا كه خدای روشنايی و آفتاب بوده است ولی ميترا يا ميثرا و موسی يك ريشه دارند چون كلمه موسی ريشه ی ايرانی دارد و همان طور كه اشاره گرديد وملت يهود و ملت ايران ريشه و اصالت تاريخی دارند و با تحقيقاتی كه تاكنون به عمل آمده و مداركی كه به دست آمده ثابت گرديده است كه مهرپرستان پيرو حضرت موسی ميباشند و خدای ميثرا كه همان خدای موسی می باشد پرستش می كردند بعضی می گويند كه صابئين كه در رديف يهود ونصارا درقرآن ( سوره بقره آيه ۶۲ ) آمده است همين مهرپرستان مي باشند چون صابئين خدای آفتاب را پرستش می كردند و مهرپرستان هم خدای روشنايی وآفتاب را می پرستيدند ولي آيين مهر پرستی خيلی پيش از آيين صابئين رواج داشته است چون می گويند كه صابئين پيروان حضرت يحيی فرزند زكريای نبی می باشند كه هم زمان با حضرت مسيح بوده است. ولی با مداركی كه بدست آمده است مهر پرستان پيروان حضرت موسی می باشند چون آنها خدای ميترا و يا ميثرا را می پرستيدند كه همان خدای موسی می باشد در قرآن داستان مواجه شدن ساحران با موسی در چندين سوره و آيه بيان گرديده است در سوره اعراف آيات ۱۲۱ و ۱۲۲ وقتی ساحران از مسابقه با موسی شكست می خورند می گويند كه ما به خدای موسی و هارون ايمان آورديم پس وقتی ساحران بگويند كه به خدای موسی ايمان آورديم معلوم می شود مهرپرستان هم می گويند خدای ميثرا را می پرستيم كه منظورشان همان است كه ساحران گفته اند . اكثر مداركی كه از آيين مهر پرستان به دست آمده است به نشانه ی مار مزين گرديده اند در معابد و گورستانها و تخت و تاج پادشاهان ودر عصايی كه در دست پادشاهان بوده همگی با شكل مار مزين گرديده اند كه ثابت شده است كه اين مار سمبل می باشد كه اين نشانه به صورت واضح می گويد كه ايشان پيروان حضرت موسی كليم الله بوده اند چون يكی از معجزات حضرت موسی عصای ايشان بود كه وقتی آن را بر زمين انداخت به ماری بزرگ و هولناك تبديل شد . اين نشانه ها در بيشتر مناطق ايران وجود دارد و در لرستان و خوزستان و كردستان بيشتر رواج داشته است . در مجسمه ی يكی از پادشاهان عيلام كه در خوزستان پيدا گرديده عصايی در دست دارد كه سر عصا به شكل مار می باشد و اين پادشاه هزارو دويست سال قبل از ميلاد بر عيلام حكومت كرده است .