پاره
ای از مورخان يازدهم سپتامبر سال ۲۲۶
ميلادی
(شهريور
ماه) را
سالروز جنگ هرمزدگان (نزديکان
بهبهان) ذكر
كرده اند و از آن به نام جنگ داخلی ايرانيان
نام برده اند.
در
اين جنگ اردشير پاپكان حاكم پارس بر اردوان
پنجم شاه اشكانی غلبه كرد كه با كشته شدن
وی حكومت ۴۷۶
ساله
اشكانيان پايان يافت.
اردشير
برغم علاقه ای كه كرمان داشت و پيش بينی
می شد كه اين شهر را مركز حكومت خود قرار
دهد، پايتخت را از تيسفون (كنار
دجله) منتقل
نكرد. ساسانيان
در طول حكومت چهار قرنی خود مانع از ورود
نژاد نيمه زرد از آسيای مركزی به قلمرو
ايران شدند ؛ كوشش داشتند كه اختلاط نژاد
در ايران صورت نگيرد و امكان ندادند كه
حكومت روم در آسيا پيشروی كند.
آئين
زرتشت را دين رسمی ايرانيان قرار دادند
و روميان را وادار كردند كه پيروان آن را
در قلمرو خود مخصوصا در بالكان تحمل كنند.
ساسانيان
كه اردشير سر سلسله آنانست پايه گذار يك
ناسيوناليسم افراطی در ايران هستند.
اواخر
دوران اين سلسله كه كشور دچار گسترش شكاف
طبقاتی شده بود، مزدك مسلك سوسياليستی
خود را مطرح كرد كه در آغاز كار مورد توجه
قرار گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر