بر پايه يادداشتها روزانه "کاليستنسCallisthenes " مورخ رسم اسكندر، ۱۲ اوت سال ۳۳۰ پيش از ميلاد، نيروها اين فاتح مقدون در پيشروی به سو "پرسپوليس" پايتخت آن زمان ايران، در يك منطقه كوهستان صعب العبور (دربند پارس، تكاب در كهگيلويه) با يك هنگ ارتش ايران (۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ نفر) به فرمانده ژنرال «آريو برزن Ario Barzan » رو به رو و متوقف شدند و اين هنگ چندين روز مانع ادامه پيشرو ارتش دهها هزار نفر اسكندر شده بود كه مصر، بابل و شوش را قبلا تصرف و در سه جنگ، داريوش سوم را شكست و فرار داده بود. سرانجام اين هنگ با محاصره كوهها و حمله به افراد آن از ارتفاعات بالاتر از پا درآمد و فرمانده دلير آن نيز برخاك افتاد. مورخ اسكندر نوشته است كه اگر چنين مقاومت در گاوگاملا Gaugamela (كردستان كنون عراق) در برابر ما صورت گرفته بود، شكست مان قطع بود. در "گاوگاملا" با خروج غير منتظره داريوش سوم از صحنه، واحدها ارتش ايران نيز كه درحال پيروز شدن بر ما بودند؛ در پ او دست به عقب نشينی زدند و ما پيروز شديم. داريوش سوم در جهت شمال شرقی ايران فرار كرده بود و « آريو برزن » در ارتفاعات جنوب ايران و در مسير پرسپوليس به ايستادگی ادامه می داد.
دلاور ها ژنرال آريو برزن، يك از فصول تحسين برانگيز تاريخ وطن ما را تشكيل می دهد و نمونه ای از جان گذشتگ ايران در راه ميهن را منعكس می كند.
آريو برزن و مردانش ۹۰ سال پس از ايستادگ لئونيداس در برابر ارتش خشايارشا در ترموپيل، كه آن هم در ماه اوت رو داد مقاومت خود را به همان گونه در برابر اسكندر آغاز كرده بودند. اما ميان مقاومت لئونيداس و آخرين ايستادگ «آريو برزن» در اين است؛ كه يونانيان در ترموپيل، در محل برزمين افتادن لئونيداس، يك پارك و بنا ياد بود ساخته و مجسمه او را برپا داشته و آخرين سخنانش را بر سنگ حك كرده اند تا از او سپاسگزار شده باشد، ول از «آريو برزن» ما جز چند سطر ترجمه از منابع ديگران اثر در دست نيست. چرا؟. اگر به فهرست درآمدها توريست يونان بنگريم خواهيم ديد كه بازديد از بنا ياد بود و گرفتن عكس در كنار مجسمه لئونيداس برا يونان هرسال ميليونها دلار درآمد گردشگری داشته است. همه گردشگران ترموپيل اين آخرين پيام لئونيداس را با خود به كشورهايشان می برند: ای رهگذر، به مردم لاكونی ( اسپارت ) بگو كه ما در اينجا به خون خفته ايم تا وفاداريمان را به قوانين ميهن ثابت كرده باشيم ( قانون اسپارت عقب نشينی سرباز را اجازه نمی داد). لئونيداس پادشاه اسپارتی ها بود كه در اوت سال ۴۸۰ پيش از ميلاد، دفاع از تنگه ترموپيل در برابر حمله ارتش ايران به خاك يونان را برعهده گرفته بود.
دلاور ها ژنرال آريو برزن، يك از فصول تحسين برانگيز تاريخ وطن ما را تشكيل می دهد و نمونه ای از جان گذشتگ ايران در راه ميهن را منعكس می كند.
آريو برزن و مردانش ۹۰ سال پس از ايستادگ لئونيداس در برابر ارتش خشايارشا در ترموپيل، كه آن هم در ماه اوت رو داد مقاومت خود را به همان گونه در برابر اسكندر آغاز كرده بودند. اما ميان مقاومت لئونيداس و آخرين ايستادگ «آريو برزن» در اين است؛ كه يونانيان در ترموپيل، در محل برزمين افتادن لئونيداس، يك پارك و بنا ياد بود ساخته و مجسمه او را برپا داشته و آخرين سخنانش را بر سنگ حك كرده اند تا از او سپاسگزار شده باشد، ول از «آريو برزن» ما جز چند سطر ترجمه از منابع ديگران اثر در دست نيست. چرا؟. اگر به فهرست درآمدها توريست يونان بنگريم خواهيم ديد كه بازديد از بنا ياد بود و گرفتن عكس در كنار مجسمه لئونيداس برا يونان هرسال ميليونها دلار درآمد گردشگری داشته است. همه گردشگران ترموپيل اين آخرين پيام لئونيداس را با خود به كشورهايشان می برند: ای رهگذر، به مردم لاكونی ( اسپارت ) بگو كه ما در اينجا به خون خفته ايم تا وفاداريمان را به قوانين ميهن ثابت كرده باشيم ( قانون اسپارت عقب نشينی سرباز را اجازه نمی داد). لئونيداس پادشاه اسپارتی ها بود كه در اوت سال ۴۸۰ پيش از ميلاد، دفاع از تنگه ترموپيل در برابر حمله ارتش ايران به خاك يونان را برعهده گرفته بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر