رادیکالیسم
به معنای هواخواهی و طرفداری از «دگرگونیهای
بنیادی»
جامعه
و نهادهای اجتماعی موجود است.
رادیکال،
از نظر لغوی به معنای اصل و ریشه است و در
علوم اجتماعی به آن اندیشه‌هایی می‌گویند
که اقداماتی تند و سخت و ریشه‌ای را در
بهبود جامعه خواهانند و دگرگونیهای بنیادی
را در امور سیاسی و اقتصادی و اجتماعی طلب
می‌کنند.
رادیکالیسم
به آئین کسانی نیز اطلاق می‌شود که دارای
افکار چپ گرا نیز می‌باشند؛ که پس از آنها
لیبرال‌ها و میانه رو‌ها و بعد محافظه
کاران قرار دارند، و در آن سر طیف سیاسی
مرتجعان هستند که متمایل به بازگشت به
گذشته را دارند.
علی
رغم این تفکیک سیاسی در سالهای اخیر سخن
از راست «بنیان
نگر» نیز
به میان آمده است .
«جامعه
شناسی رادیکال»
،
مظهر کوشش در پیوند زدن نتایج تحقیقات
اجتماعی به اعماق توده‌ها است، و سعی
دارد با به کار گیری حاصل کار پژوهشهای
جامعه شناختی، تغییراتی اساسی در جامعه
را به وجود آورد.
رادیکالیسم
دلالت دارد بر هر فکر و عمل سیاسی و اجتماعی
که خواستار دگرگونیهای ژرف و عمیق و
بی‌درنگ در نهادهای موجود است .
اصطلاح
رادیکالیسم اولین بار در بریتانیا در
مورد مخالفان لایحه اصلاحات سال ۱۸۳۲ به
کار برده شد و بعد از آن جرمی بنتام و
پیروان او را رادیکالهای فلسفی نامیدند.
در
ایالات متحده آمریکا رادیکالیسم در سده
۱۹ به شکلی اتوپیایی آغاز شد، که همراه
با جنبش لغو بردگی بود و طرفداران آن
خواهان تغییرات سیاسی ریشه‌ای در جامعه
آن زمان آمریکا بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر