شصت و چهار سال گذشت و انسانیت ما همچنان رنگ میبازد . به بهانه ی دهم دسامبر روز جهانی حقوق بشر

حقوق بشر واژه ی غرببی نیست. سالهای سال است که مدافعان حقوق بشر در کشور ما در این عرصه تلاش میکنند و بخاطر آن هزینه ها ی زیادی هم پرداخت کرده اند. سرکوب آزادی های اجتماعی در سرزمینمان خود مصداق بارز نقض گسترده ی حقوق بشر است و امروز مدافعان حقوق بشر در ایران ، خود به یک قربانی تبدیل شده اند. مهمترین عنصر در نهادینه کردن حقوق بشر، آگاهی اقشار مختلف جامعه در برابر حقوق انسانی آنها است. دفاع از حقوق بشر مرزبندی سیاسی و اجتماعی نمیشناسد و گزینشی عمل کردن در احقاق حقوق بشر، میدان دادن به نقض آن میباشد. در عصری که در آن زندگی میکنیم اعلامیه ی جهانی حقوق بشر در بسیاری از کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده است ولی کشورهای خاورمیانه ودر صدر آنها حاکمیت اسلامی در ایران تلاش میکنند که با تصویر سازی دروغین و غیر واقع حقوق بشر اسلامی را به عنوان خوراک جوامع مسلمان تعریف کنند . در حالیکه حقوق بشر زاییده ی تفکرآزادی و آزادگی در نوع بشر است و نمیتوان برای آن تعریفی بنا به مبانی ایدئولوژی و مذهبی ارائه داد. حاکمیت اسلامی در ایران با بستن روزنامه های مستقل و به زندان فرستادن وکلای شجاع و همچنین مسدود سازی و فیلترینگ جامعه ی اطلاعاتی همیشه تلاش نموده است که یک ضد فرهنگ را به جای فرهنگ انسانی به جامعه دیکته بکند و جای تاسف است که تا این زمان که این نوشتار دراختیار شما قرار گرفته است کشورهایی که داعیه دار حقوق بشر هستند کمک اندکی در زمینه ی کمک به اگاهی سازی در کشورهای مختلف انجام داده اند. نمونه ی روشن آن را امروز در مصر میبینیم . بعد از متلاشی شدن حکومت حسنی مبارک همگان فکر میکردند که مردم در آن کشور با حساسیت بیشتری مایل به برقراری حکومتی سکولارهستند که به ارزشهای مندرج در اعلامیه ی جهانی حقوق بشر باور مند باشد. اما بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات مجلس قانون گذاری مشخص شد که عدم اگاهی در بین توده های مردم سرنوشتی بهتر از گذشته برای آنها رقم نخواهد زد و باز این چرخه ی حضور مذهب در مطالبات اجتماعی به دور باطل خویش ادامه داد. به خاطر تجربیات دردناک زندگی در زیر سایه ی یک حاکمیت مذهبی در ایران ، عده ی بسیار زیادی از مردم به یکی از اصول این اعلامیه که آزادی مذهب و عقیده را شامل میشود باورمند گردیده اند. دوستان عزیز، امروز اعلامیه ی جهانی حقوق بشر به عنوان فصل مشترک مطالبات ما در ایران مطرح میباشد. هرگونه تلاشی در راه به ثمر رسیدن این مطالبات یعنی گذشتن از خط قرمز حاکمان اسلامی در ایران و هزینه های سنگینی را در پی خواهد داشت. اگر خواهان جهانی هستیم بهتر از جهانی که در آن زندگی میکنیم در برابر فجایع زیادی که در کشورمان میگذرد سکوت نکنیم. فراموش نکنیم که نقض گسترده ی حقوق بشر در سرزمینمان هر روز قربانیان تازه و بیشماری میگیرد و ممکن است قربانی بعدی این خشونت ها من و یا شماو یا نزدیکانمان ، در هر کجای این گیتی پهناور باشیم.