فرودگاه
مهرآباد تهران آذر ماه ۱۳۲۹ ه.ش
این
عکس مربوط به آذَر ماهِ سالِ ۱۳۲۹ خورشیدی
است که در فرودگاهِ مِهر آباد گرفته شده
است، شازده را در این تصویر به همراهِ
عزیزانَش می‌‌توانیم مشاهده کنیم، بعد
از این سفر؛ صادق هدایت دیگر به ایران
بازنگشت و چند ماه بعد در تاریخِ ۱۹
فَروردین ماهِ سالِ ۱۳۳۰ خورشیدی خودکُشی
کرد.
حَجمِ
آثارْ و مقالاتِ نوشته شده دربارهٔ
نوشته‌ها، نوعِ زندگی و خودکشی صادق
هدایت بیان‌گرِ تأثیرِ ژَرفِ او بر جریانِ
روشنفکری ایران است.
از
گفته های ایشان :
فقط
با سايهٔ خودم خوب ميتوانم حرف بزنم ،
اوست كه مرا وادار به حرف زدن می كند ، فقط
او ميتواند مرا بشناسد ، او حتماً می فهمد
... می خواهم عُصاره ، نه ، شرابِ تلخ زندگی خودم
را چِكه چِكه در گلوی خشكِ سايه ام چِكانيده؛
به او بگويم:
این
زندگی من است.
سخنی از صادق هدایت
ﻓﺮﻕ ﺣﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﻓﺎﺣﺸﻪ ﭼﻴﺴﺖ ؟
ﻳﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﺪﺍ ...
ﺧﺪﺍﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺣﻮﺭﯼ ﺭﺷﻮﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ
ﺑﻬﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ !
ﮐﺪﺍﻡ ﯾﮏ ﺑﯿﮕﻨﺎﻫﻨﺪ؟
ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﺎﭼﺎﺭﯼ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﮑﻤﺶ ﺭﺍ ﺳﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ ؛،؛
ﯾﺎ ﺣﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻟﺬﺕ ﺗﻨﺶ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟
ﺗﻮ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ؟
ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر