ماست مالی کردن

ما ایرانیان عادت داریم سخن مان را با آراستن به انواع ضرب المثل ها و حکایت ها به مخاطب منتقل کنیم. کمتر کسی را می توان سراغ گرفت که در گفت وگوهای روزانه از یک یا چند ضرب المثل و حکایت استفاده نکند و با کمک آنها منظور خود را برای طرف مقابل روشن نکند.

نکته جالب توجه در این میان آن است که بیشتر فارسی زبانان از ریشه و دلیل راه پیدا کردن اغلب اصطلاحات رایج در فرهنگ خود بی خبرند. «ماست مالی کردن» یکی از این اصطلاحات رایج و البته محبوب است که برخلاف تصور همگانی، دیر زمانی از راه یافتن آن به فرهنگ گفتاری ما نمی گذرد. این اصطلاح از اواخر دهه دوم قرن حاضر، یعنی از سال ۱۳۱۷ وارد فرهنگ ما شده است.

شادروان محمد مسعود، در دهه ۲۰ خورشیدی در روزنامه مردامروز در توضیح اصطلاح «ماست مالی کردن» می نویسد: «هنگام عروسی محمدرضا شاه پهلوی و فوزیه، خواهر ملک فاروق پادشاه وقت مصر چون مقرر بود میهمانان مصری و همراهان عروس

به وسیله راه آهن جنوب تهران وارد شوند از طرف دربار و شهربانی دستور اکید صادر شده بود که دیوارهای تمام دهات طول راه و خانه های دهقانی مجاور خط آهن را سفید کنند. در یکی از دهات چون گچ در دسترس نبود بخشدار دستور می دهد با کشک و ماست که در آن ده فراوان بود دیوارها را موقتاً سفید نمایند و به این منظور متجاوز از یک هزار و دویست ریال از کدخدای ده گرفتند و با خرید مقدار زیادی ماست کلیه دیوارها را ماست مالی کردند.»

به گفته مسعود این رویداد تا مدت ها موضوع اصلی طنز و شوخی های محافل و مجالس ایرانیان بود.