به
هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى، از
روانپزشک پرسیدم شما چطور میفهمید که
یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان
نیاز دارد یا نه؟
روانپزشک
گفت: ما
وان حمام را پر از آب میکنیم و یک قاشق
چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار
میگذاریم و از او میخواهیم که وان را
خالى کند.
من
گفتم: آهان!
فهمیدم.
آدم
عادى باید سطل را بردارد چون بزرگتر
است.
روانپزشک
گفت: نه!
آدم
عادى درپوش زیر آب وان را بر میدارد.
شما
میخواهید تختتان کنار پنجره باشد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر