میرزا حبیب الله شیرازی متخلص به "قاآنی" از شاعران بزرگ دربار فتحعلیشاه و محمدشاه با لقب «حسان‌العجم» و اوایل سلطنت ناصرالدین شاه بود.
او شاید اولین شاعر ایرانی است که به زبان فرانسه تسلط داشت و در ریاضیات، کلام، حکمت و منطق
نیز استادی مسلم به شمار می‌رفت
۱۶۳ سال پیش،او چکامه بلند و غرّایی در مدح و ثنای امیر کبیر سرود
و در آن صدراعظم پیشین یعنی "حاج میرزا آقاسی" را ظالم و شقی توصیف کرد:
«به جای ظالمی شقی، نشسته عالمی تقی که مؤمنان متقی کنند افتخارها.»
ولی امیر کبیر نه خریدار الفاظ پر طمطراق و تهی از معنی بود و نه معتاد به تملّق گویی‌های خادمان؛ پس
چنان برآشفت که در جا مستمریش را قطع کرد و خطاب به او گفت: تو تا دیروز مدح میرزا آقاسی را می
گفتی و امروز که او برکنار شده، ظالم و شقی اش می خوانی!
لازم به توضیح است که "قاآنی" پیشتر "حاجی میرزا آقاسی" را "قلب گیتی"، "انسان کامل" و "خواجه دو جهان" خوانده بود
در پی قطع مقرری شاعر متملق ، "اعتضاد السلطنه" وساطت کرد تا بلکه امیر کبیر او را ببخشد. امیرکبیر
نیز از دیگر تخصص های قاآنی جویا شد و وقتی دانست که او به زبان فرانسه تسلط دارد، برقراری حقوق
وی را مشروط به ترجمه کتابی در زمینه فلاحت (کشاورزی) از زبان فرانسه به زبان فارسی کرد.
البته "قاآنی" مانند بسیاری از درباریان ناصرالدین شاه، کینه امیر به دل گرفت و پس از مغضوب و معزول
شدن امیر کبیر در اشعارش از او به "خصم خانگی"و «اهرمن خو و بد گوهر» یاد کرد.
متأسفانه اکنون و پس از ۱۶۳ سال، سنت زشت چاپلوسی، تملق، مداحی و "پاچه خواری" در بین برخی
ایرانیان؛ با اسم و رسم های جدید، همچنان جریان دارد و اخلاف پر شمار "قاآنی"، راه مرشد قجری
شان را با هزار ترفند جدید ادامه می دهند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر