تیمورتاش در ماموریت محرمانه و حساس - چگونگی ایجاد نیروی دریایی نوین ایران رضاشاه پهلوی در آوریل ۱۹۲۸ (فروردین ۱۳۰۷) و در جریان نوسازی ارتش و تقویت بنیه نظامی ایران، تصمیم به ایجاد یک نیروی دریایی برای وطن گرفت، ولی از انگلیسی ها بیم داشت که کار شکنی کنند.
به نوشته مورخان تحولات جنگ جهانی دوم، وی در اجرای این تصمیم خود، در آن ماه در جستجوی فردی مطمئن برای اعزام به اروپا و تماس با موسولینی رهبر ایتالیا بود. در آن زمان، رضاشاه جز به عبدالحسین تیمورتاش وزیر دربار خود به رجل دیگری اعتماد نکرد. تیمورتاش ظاهرا به نام دیدار دوستانه و حسن نیّت از اروپا، به این قاره رفت و [برای آنکه جلب توجه نکند] پس از پرسه زدن در چند کشور وارد رم، شهر مورد نظر خود شد و نیات رضاشاه را برای موسولینی تشریح کرد و رهبر ایتالیا که آماده شنیدن تصمیمی نظیر ایستادگی در برابر سلطه دیرپای انگلستان بر منطقه خلیج فارس بود قبول کرد که شماری از افسران نیروی زمینی ایران را در ظاهر به عنوان آموزش فنون تازه «رزم پیاده» بپذیرد، و در ایتالیا به طور محرمانه به آنان آموزش دریایی دهد. بعلاوه، چند کشتی جنگی به ایران بفروشد.
پس از بازگشت تیمورتاش به وطن در سپتامبر ۱۹۲۸، طرح محرمانه به تدریج به اجرا درآمد. افسران نیروی زمینی اعزامی به ایتالیا آموزش دریایی دیدند. پس از تکمیل دوره آموزشی، موسولینی چند ناو جنگی به ایران فروخت و این ناوها را به دست آن افسران سپرد که از طریق دماغه امید نیک (جنوب آفریقا) به ایران آمدند و به یکه تازی انگلیسی ها در آبهای ایران در خلیج فارس پایان دادند. در آن زمان، آبراه سوئز در کنترل انگلیسی ها بود و به همین سبب، کشتی های خریداری شده راه دور و دراز جنوب آفریقارا انتخاب کرده بودند. همین کشتی ها بودند که انگلیسی ها را از چند جزیره ایرانی در خلیج فارس بیرون کردند و چند پایگاهشان از جمله «باسعیدو» را بستند. ولی در جریان توطئه اشغال نظامی ایران، در آگوست و سپتامبر ۱۹۴۱ (شهریور ۱۳۲۰) به دست انگلیسی ها افتادند و با افسرانشان منهدم و یا مصادره شدند.
گفته شده است (شایعه و نه، اثباتا) که این ماموریت محرمانه تیمورتاش پس از رنجش او از رضاشاه، درز پیدا کرده بود و انگلیسی ها به جزئیات آن پی برده بودند و ....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر