همه
ما در طول روز در کنفرانس، جلسه، دانشگاه
و يا حتی در جمع خانوادگی در حال صحبت کردن
هستيم، شايد برای همه ما پيش آمده باشد
بعد از صحبت کردنمان در مورد نوع رفتارمان
مورد قضاوت ديگران قرار بگيريم.
يک روانشناس عمومی در رابطه با تاثير صحبت کردن بر نوع رفتار، گفت: هر واژه يا اصطلاحی که در صحبت کردن با ديگران بکار می گيريم، در معرفی ما به ديگران و برداشت آنان از شخصيتمان موثر است، در حقيقت با نوع کلام خود می توانيم ديگران را جذب کلام و درپی آن شخصيتمان کنيم يا برعکس اطرافيان را از خود دور کنيم.
وی افزود: برخی معتقدند؛ کسانی که صدای آرام دارند، ممکن است به مرحله ای رسيده باشند که نيازی به ايجاد جنجال نداشته باشند، زيرا آنان از آرامش درون بهره می برند.
وی اظهار داشت: گاهی هم ممکن است افرادی که صدای آرام را در کلام خود به کار می گيرند، جزء افرادی باشند که مورد آزار و اذيت صدای بلند اطرافيان قرار گرفته و از ترس آنکه مانند آنها شوند، از ايجاد صدای بلند خودداری می کنند.
وی خاطرنشان کرد: در برخی از موارد صدای بلند نشانه شخصيت منفی افراد است و گاهی از آنان به عنوان گستاخ يا بددهن نام می برند.
از سوی ديگر، اين نوع صدا نشان دهنده شادی، غرور و جوانی هم به حساب می آيد. البته اگر اين بلندی صدا با لحن تحکم آميز بياميزد و به کلام ما جنبه دستوری بخشد، خود نوعی اختلال در ارتباط با ديگران محسوب می شود.
وی تصريح کرد: نوع صحبت کردن هر فرد به خانواده، فرهنگ و چگونگی تربيت افراد، مدرسه، رسانه های جمعی و ... باز می گردد. همگی بخشی از دايره لغات او را می سازند تا در آينده و زمانی که وارد جامعه شود، آنها را در طرز صحبت کردنش بکار گيرد.
گفتني است؛ به قول قديمی ها "تا مرد سخن نگفته باشد/ عيب و هنرش نهفته باشد" پس بايد يادمان باشد، در بسياری موارد برمبنای نوع صحبت کردنمان، مورد قضاوت ديگران قرار می گيريم. پس بهتر است در اين زمينه تمرين کنيم تا صحبت کردنمان معقول تر و شنيدنی تر باشد.
يک روانشناس عمومی در رابطه با تاثير صحبت کردن بر نوع رفتار، گفت: هر واژه يا اصطلاحی که در صحبت کردن با ديگران بکار می گيريم، در معرفی ما به ديگران و برداشت آنان از شخصيتمان موثر است، در حقيقت با نوع کلام خود می توانيم ديگران را جذب کلام و درپی آن شخصيتمان کنيم يا برعکس اطرافيان را از خود دور کنيم.
وی افزود: برخی معتقدند؛ کسانی که صدای آرام دارند، ممکن است به مرحله ای رسيده باشند که نيازی به ايجاد جنجال نداشته باشند، زيرا آنان از آرامش درون بهره می برند.
وی اظهار داشت: گاهی هم ممکن است افرادی که صدای آرام را در کلام خود به کار می گيرند، جزء افرادی باشند که مورد آزار و اذيت صدای بلند اطرافيان قرار گرفته و از ترس آنکه مانند آنها شوند، از ايجاد صدای بلند خودداری می کنند.
وی خاطرنشان کرد: در برخی از موارد صدای بلند نشانه شخصيت منفی افراد است و گاهی از آنان به عنوان گستاخ يا بددهن نام می برند.
از سوی ديگر، اين نوع صدا نشان دهنده شادی، غرور و جوانی هم به حساب می آيد. البته اگر اين بلندی صدا با لحن تحکم آميز بياميزد و به کلام ما جنبه دستوری بخشد، خود نوعی اختلال در ارتباط با ديگران محسوب می شود.
وی تصريح کرد: نوع صحبت کردن هر فرد به خانواده، فرهنگ و چگونگی تربيت افراد، مدرسه، رسانه های جمعی و ... باز می گردد. همگی بخشی از دايره لغات او را می سازند تا در آينده و زمانی که وارد جامعه شود، آنها را در طرز صحبت کردنش بکار گيرد.
گفتني است؛ به قول قديمی ها "تا مرد سخن نگفته باشد/ عيب و هنرش نهفته باشد" پس بايد يادمان باشد، در بسياری موارد برمبنای نوع صحبت کردنمان، مورد قضاوت ديگران قرار می گيريم. پس بهتر است در اين زمينه تمرين کنيم تا صحبت کردنمان معقول تر و شنيدنی تر باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر